- pacatus
- pācātus, a, um : part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant.
- o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222 : Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers?
- huic pacatus, Cic. : bienveillant à son égard.
- oratio pacatior, Cic. : éloquence trop calme.
- pacatum mare : mer calme.
- pacatum, i, n. : pays en paix, contrée tranquille.
- ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3 : faire du butin dans les régions en paix (avec Rome).
- pacati, ōrum, m. Sall. : les pays pacifiés.
[st1]2 [-] Pācātus, i, m. : Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).
* * *pācātus, a, um : part. passé de paco. - [abcl]a - pacifié, apaisé, soumis, dompté. - [abcl]b - qui est en paix, pacifique, paisible, calme, tranquille, doux, bienveillant. - o numquam pacate Cilix, iterumne rapinas vadis in aequoreas, Luc. 9, 222 : Cilicien jamais en paix, vas-tu à nouveau faire tes brigandages sur les mers? - huic pacatus, Cic. : bienveillant à son égard. - oratio pacatior, Cic. : éloquence trop calme. - pacatum mare : mer calme. - pacatum, i, n. : pays en paix, contrée tranquille. - ex pacatis praedas agere, Sall. J. 32, 3 : faire du butin dans les régions en paix (avec Rome). - pacati, ōrum, m. Sall. : les pays pacifiés. [st1]2 [-] Pācātus, i, m. : Aus. Pacatus (Drépanius Pacatus, auteur d'un panégyrique à Théodose).* * *Pacatus, pen. prod. Nomen ex participio. Cic. Appaisé, Paisible.\Humo pacata tegantur ossa nostra. Ouid. Que je soye enterré en pays paisible.\Prouincia pacatissima. Cic. Paisible, Sans aucune guerre.
Dictionarium latinogallicum. 1552.